Święta Jadwiga, także znana jako Jadwiga Andegaweńska, była królową Polski i Litwy, a jej życie jest powszechnie uznawane za wzorzec miłości do bliźnich i służby społecznej. Urodziła się 18 lutego 1373 roku w Budzie (obecnie część Budapesztu w Węgrzech) jako córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety, księżniczki bośniackiej.
Od najmłodszych lat Jadwiga była starannie wychowywana i nauczana wartości chrześcijańskich. Jej ojciec przewidział, że stanie się królową Polski, więc zlecił wykładanie specjalnych lekcji na temat sprawowania rządów i polityki. Mimo młodego wieku Jadwiga szybko opanowała umiejętności niezbędne do pełnienia takiej roli.
W 1384 roku, w wieku zaledwie jedenastu lat, Jadwiga została koronowana na królową Polski. Był to wyjątkowy przypadek, ponieważ tradycyjnie mężczyzna objąłby tron. Jednak w przypadku braku męskiego dziedzica, Jadwiga została wyniesiona na tron, dzięki układowi politycznemu między Polską a Węgrami.
Jadwiga była królową niezwykle sprawiedliwą i skupiała się na służbie ludziom. Była doskonałą władczynią, słuchającą potrzeb swojego narodu i podejmującą mądre decyzje polityczne.
W 1386 roku Jadwiga wyszła za mąż za Władysława II Jagiełłę, wielkiego księcia Litwy, który później został królem Polski. Para stała się jednym z najważniejszych duetów rządzących w historii Polski i prowadziła politykę umacniania polsko-litewskiej unii. Jadwiga była aktywnie zaangażowana w sprawy państwowe i kontynuowała swoją działalność charytatywną.
Królowa Jadwiga zmarła 13 lipca 1399 roku w Krakowie w wieku zaledwie 25 lat. Przyczyną jej śmierci była najprawdopodobniej gorączka poporodowa. Jej śmierć była ogromną stratą dla Polski i Litwy. W swym testamencie zapisała swój majątek na rzecz Akademii Krakowskiej.
Jadwiga została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II w 1997 roku. Jej życie i postawa są nadal inspiracją dla wielu osób na całym świecie.
Święto Jadwigi obchodzone jest w kościele katolickim od 1974 roku 8 czerwca.